უსათაურო

ყოველი პოსტის დაწერის წინ ვფიქრობ რა უნდა დავწერო ისეთი რაც სხვას უკვე არ დაუწერია,რასაც სხვა ვერ დაწერს,რაც ვინმესთვის საჭირო იქნება.
თუმცა როგორც ერთხელ “ტკბილმა დემ” მითხრა შენი ნათქვამ-დაწერილი სულ სხვააო ❤
ამ წამებშიც კი დიდი ომი მისი ჩემს თავსა და მეორე ჩემს თავს შორის.
დავწერო?არ დავწერო?
ბოლოს კი დასკვნა,დავწერ იქნებ ცოტამ წაიკითხოს,ან იქნებ არც არავინ წაიკითხოს.
გუშინ ღამე სულ არ მახსოვდა რომ ჩემი დაბადების დღე იყო და არც ღამის თორმეტ საათს დავლოდებივარ,ასე რომ მოსული ესემესები დილის 10 საათზე ვნახე,რითაც მივხვდი,რომ უკვე შემეძლო “ბლატაობა” დამეწყო დაქალებთან,რაცას უკვე წარმატებით შევუდექი.
წინა წლებში სულ ვფიქრობდი რომ ვიზრდებოდი,ახალი პასუხისმგებლობები მემატებოდა და ასე შემდეგ,წელს კიდევ პირიქით, მივხვდი რომ საკმაოდ პატარა ავრ,ბევრი რამ მეპატიება,შეიძლება ბერვ რამეს ყურადღება არ მივაქციო და ყოველთვის ბედნიერი ვიყო,მაშინაც კი როდესაც 8 საგანში გამოცდა მაქვს და არც ერთისათვის არ ვაპირებ მომზადებას 🙂
ფ.ბ_ში შესუუულ  ბევრი მოლოცვა დამხვდა,მაგრამ არსებობენ ადამიანები ,რომლების მონაწერზე,რაც არ უდნა ბანალურად იყოს ეს,მაინც ყველაზე მეტად მაგარ ხასიათზე დგები,
მაგრამ ყველაზე შოკი მაინც ერთი გოგოს მონაწერი იყო,დღეს კიდევ ერთხელ მივხვდი რომ ხშირად ვცდები ადამიანების შეფასებისას,რადგანაც ბევრი არც ისე “ცუდია” როგორც მგონია.
კიდევ თურმე იმდენს ვახსოვარ ,რამდენიც მე სუულ არ მახსოვს ..
ეს რავიცი კარგია?
მოოკლედ დილიდანვე კარგ ხასიათზე ვარ და ეს ჩემი “ფრენდების” დამსახურებაა.
დღის გეგმაში კი მრავალჯერ აღებული  ციხესიმაგრის  აღება გვაქვს ❤
პ.ს “სურათების დადება და რარაცეები მეზარება.
მოკლედ,ამ ვითომ პოსტს ვაქვეყნებ :დ :დ